EKSTERITORIJALNO DEJSTVO ČLANA 3 EVROPSKE KONVENCIJE ZA ZAŠTITU LJUDSKIH PRAVA I OSNOVNIH SLOBODA

Apstrakt

Član 3 Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda štiti pojedince primarno od mučenja, te nečovječnog ili ponižavajućeg postupanja ili kažnjavanja2 na teritoriji Visoke strane ugovornice Konvencije. Međutim, moguća je primjena ovoga člana i na situacije kada se navedena zlostavljanja još nisu desila, već postoji stvarna opasnost da se dese. U tom slučaju, ona će se desiti tek ukoliko se izvrši fizički premještaj aplikanta na teritoriju druge države. Opasnost od akata zabranjenih članom 3 Konvencije prijeti na teritoriji te druge države koja prima aplikanta, a ne od države iz koje se premješta aplikant. Tada govorimo o eksteritorijalnom dejstvu člana 3 Konvencije. Aplikant je u obavezi da dokaže da postoji stvarna opasnost da će biti zlostavljan, ukoliko bude premješten na teritoriju druge države. Da li će određeni akti predstavljati zlostavljanje u smislu člana 3 Konvencije cijeni se isključivo prema standardima iz prakse Evropskog suda za ljudska prava. Ova vrsta dejstva člana 3 se u dosadašnjoj praksi Suda redovno odnosila na situacije izručenja, protjerivanja i azila.