UROŠ PENA, BRANISLAV PAVLOVIĆ: „REGIONALNA POLICIJSKA SARADNJA“

Apstrakt

Stupanjem na snagu Lisabonskog ugovora2, 1. decembra 2009. godine, kao jedan od glavnih ciljeva Evropske unije navodi se uspostava prostora slobode, bezbjednosti i pravde bez unutrašnjih granica, sprječavanje i suzbijanje kriminaliteta3. Lisabonski ugovor, koji je stupio na snagu nakon neuspjeha Ustavnog ugovora, donio je, inter alia, integraciju trećeg stupa Evropske unije u pravo Evropske zajednice. Treći stup Evropske unije se nakon 1997. godine i Ugovora iz Amsterdama odnosio samo na policijsku i pravosudnu saradnju u krivičnim stvarima (Glava VI Ugovora o Evropskoj uniji). Stupanjem na snagu Lisabonskog ugovora, treći stup je premješten u poglavlje V. (Prostor slobode, bezbjednosti i pravde) Ugovora o funkcionisanju Evropske unije. Pod ovim poglavljem uvrštene su sve „politike pravosuđa i unutrašnjih poslova“: azil, migracije, granična kontrola, pravosudna saradnja u krivičnim stvarima, pravosudna saradnja u građanskim stvarima, granična kontrola, organizovani kriminal, saradnja u području suzbijanja nezakonite trgovine opojnim drogama, terorizam i policijska saradnja. U normativnom smislu važno je da se Lisabonskim ugovorom mijenja i postupak donošenja pravnih akata Evropske unije što u konačnici dovodi do transformacije krivičnog prava Evropske unije iz međunarodnog područja u supranacionalno područje.